ഭഗവത് ഗീത - അദ്ധ്യായം 1 - ശ്ലോകങ്ങൾ 22 - 30

ഭഗവത്ഗീത - ഒന്നാം അധ്യായം - ശ്ലോകം 22, 23 (വിവരണം 9:18 മിനിറ്റ് )


ശ്ലോകം - 22

യാവദേതാൻ നിരീക്ഷേഹം
യോദ്ധുകാമാനവസ്ഥിതാൻ
കൈർമയാസഹ യോദ്ധവ്യം
അസ്മിൻ രണസമുദ്യമേ.

അസ്മിൻ = ഈ
രണസമുദ്ധ്യമേ = പടയൊരുക്കത്തിൽ
കൈഃസഹ  = ആരോടൊക്കെയാണ്
മയാ = എന്നാൽ
യോദ്ധവ്യം  = യുദ്ധം ചെയ്യപ്പെടേണ്ടത്,
യോദ്ധു കാമാൻ = യുദ്ധം ചെയ്യാൻ ആഗ്രഹമുള്ളവരായി
അവസ്ഥിതാൻ = ഉറച്ചു നിൽക്കുന്ന
ഏതാൻ = അവരെ
അഹം = ഞാൻ
യാവത് നിരീക്ഷേ=  നോക്കി  കാണുന്നതുവരെ
(രഥം സേനാമധ്യത്തിൽ നിറുത്തണം)

ശ്ലോകം - 23

യോൽസ്യമാനാനവേക്ഷേഹം
യ ഏതേ അത്ര സമാഗതാഃ
ധാർത്തരാഷ്ട്രസ്യ ദുർബുദ്ധേഃ
യുദ്ധേ പ്രിയ ചികീർഷവഃ

 അത്ര യുദ്ധേ= ഈ യുദ്ധത്തിൽ
ദുർബുദ്ധേഃ = ദുഷ്ട ബുദ്ധിയായ
ധാർത്തരാഷ്ട്രസ്യ  = ദുര്യോധനന്
പ്രിയ ചികീർഷവഃ = പ്രിയം ചെയ്യുവാൻ ആഗ്രഹിച്ച്
യേ, ഏതേ =യാവ ചിലർ (ഏവർ)
അത്ര സമാഗതാഃ = ഇവിടെ വന്നുനിൽക്കുന്ന
യോത്സ്യമാനാൻ = യുദ്ധം കൊതിക്കുന്ന അവരെ
അഹം   അവേക്ഷേ= ഞാൻ നോക്കിക്കാണട്ടെ

---

ഭഗവത്ഗീത - ഒന്നാം അധ്യായം - ശ്ലോകം 24, 25 ( വിശദീകരണം - 17: 25 മിനിറ്റ് )


ശ്ലോകം - 24, 25

ഏവമുക്തോ ഹൃഷീകേശോ
ഗുഡാകേശേന ഭാരത!
സേനയോരുഭയോർമദ്ധ്യേ
സ്ഥാപയിത്വാ രഥോത്തമം

ഭീഷ്മദ്രോണ പ്രമുഖത:
സർവേക്ഷം ച മഹീക്ഷിതാം
ഉവാച പാർത്ഥ! പശ്യൈതാൻ
സമവേതാൻ കുരൂനിതി.

ഭാരത! = ഭരതവംശത്തിൽ  ജനിച്ച രാജാവേ
ഗുഡാകേശേന = അർജുനനാൽ
ഏവം   = ഇപ്രകാരം
ഉക്ത: =പറയപ്പെട്ട
ഹൃഷീകേശ: =ശ്രീ കൃഷ്ണൻ
ഉഭയോ: സേനയോ: = രണ്ട് സേനകളുടേയും
മദ്ധ്യേ  = മദ്ധ്യത്തിൽ
ഭീഷ്മദ്രോണ പ്രമുഖത: = ഭീഷ്മർ, ദ്രോണർ തുടങ്ങി
സർവേഷം  =   മറ്റു  എല്ലാ
മഹീക്ഷിതാം = രാജാക്കന്മാരുടേയും
(പ്രമുഖത:) = മുന്നിലായി
രഥോത്തമം = ഉത്തമമായ രഥത്തെ
സ്ഥാപയിത്വാ = നിറുത്തിയിട്ട്
ഇതി ഉവാച = ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു

"പാർത്ഥ!" = അർജുനാ
സമവേതാൻ = വന്നു ചേർന്നിരിക്കുന്ന
ഏതാൻ, കുരൂൻ = ഈ കൗരവന്മാരെ
പശ്യ" = കാണ്ടാലും

---

ഭഗവത്ഗീത ഒന്നാം അധ്യായം - ശ്ലോകം -26, 27, 28, 29 ( വിവരണം 11:48 മിനിറ്റ് )


ശ്ലോകം -26, 27
തത്രാപശ്യത്സ്ഥിതാൻ പാർത്ഥ:
പിതൃനഥ പിതാമഹൻ
ആചാര്യാൻ മാതുലാൻ ഭ്രാതൃൻ
പുത്രാൻ പൗത്രാൻ സഖീം സ്തഥാ (26)

ശ്വശുരാൻസുഹൃദശ്ചൈവ
സേനയോരുഭയോരപി    (27)

അഥ= അനന്തരം
പാർത്ഥ: = അർജുനൻ
തത്ര = ആ യുദ്ധക്കളത്തിൽ
ഉഭയോ: സേനയോ: അപി  = രണ്ട് സേനക ളിലും
സ്ഥിതാൻ = നിൽക്കുന്നവരായ
പിതൃൻ  = പിതാക്കൻമാരെയും
പിതാമഹാൻ = മുത്തച്ഛന്മാരെയും
ആചാര്യൻ = ആചാര്യൻമാരെയും
മാതുലാൻ = അമ്മാവന്മാരെയും
ഭ്രാത്റൂൻ = സഹോദരന്മാരെയും
പുത്രാൻ = പുത്രന്മാരെയും
പൗത്രാൻ = പൗത്രൻമാരെയും
സഖീൻ = സ്നേഹിതന്മാരെയും
തഥാ   = അപ്രകാരം
ശ്വശുരാൻ = ഭാര്യാപിതാക്കന്മാരെയും
സുഹൃദ: ച ഏവ= സുഹൃത്തുക്കളെയും
അപശ്യത്= കണ്ടു

ശ്ലോകം -28, 29

ദൃഷ്ട്വേമം സ്വജനം കൃഷ്ണ!
യുയുൽസും സമുപസ്ഥിതം    (28)

സീദന്തി മമ ഗാത്രാണി
മുഖം ച പരിശുഷ്യതി
വേപഥുശ്ച ശരീരേ മേ
രോമഹർഷശ്ച ജായതേ   (29)

കൃഷ്ണ = അല്ലയോ കൃഷ്ണാ
യുയുത്സും = യുദ്ധം ചെയ്യാൻ ആഗ്രഹിച്ചുകൊണ്ട്
സമുപസ്ഥിതം = മുമ്പിൽ നിൽക്കുന്ന
ഇമം സ്വജനം    = ഈ സ്വജനത്തെ
ദൃഷ്ട്വാ = കണ്ടിട്ട്
മമ = എന്റെ
ഗാത്രാണി = ശരീരങ്ങൾ
സീദന്തി = തളരുന്നു
മുഖം = വായ്
പരിശുഷ്യതി, ച = വരളുകയും ചെയ്യുന്നു
മേ ശരീരേ = എന്റെ ശരീരത്തിൽ
രോമഹർഷ: ച = രോമാഞ്ചവും
വേപഥു: ച = വിറയലും
ജായതേ = ഉണ്ടാകുന്നു.

ശ്ലോകം - 27, 28 ( ഓരോ വരി)

താൻ സമീക്ഷ്യ സ കൗന്തേയ:
സർവാൻ ബന്ധൂനവസ്ഥിതാൻ  (27)

കൃപയാ പരയാവിഷ്‌ടോ_
വിഷീദന്നിദമബ്രവീത് (28)

സഃ കൗന്തേയ: =ആ, അർജുനൻ
അവസ്ഥിതാൻ = അണിയുറച്ചു നിൽക്കുന്ന
ബന്ധൂൻ = എല്ലാ ബന്ധുക്കളെയും
സമീക്ഷ്യ= നല്ലവണ്ണം കണ്ടിട്ട്
പരയാ = പരമമായ
കൃപയാ =  കാരുണ്യത്താൽ
ആവിഷ്ട:= ആവേശിക്കപ്പെട്ടവനായി
വിഷീദൻ = വ്യസനിച്ചുകൊണ്ട്
ഇദം = ഇപ്രകാരം
അബ്രവീത് = പറഞ്ഞു.

---

ഭഗവത്ഗീത - ഒന്നാം അധ്യായം - ശ്ലോകം 30 (വിവരണം 10:21 മിനിറ്റ് )


ശ്ലോകം - 30
ഗാണ്ഡീവം സ്രംസതേ ഹസ്താത്
ത്വക്‌ചൈവ പരിദഹ്യതേ
ന ച ശക്നോമ്യവസ്ഥാതും
ഭ്രമതീ ച മേ മന: 

ഗാന്ധീവം   = (അർജുനന്റെ വില്ല്)
ഹസ്താത്  = കയ്യിൽ നിന്നും
സ്രംസതേ  = ഊർന്നുപോകുന്നു
ത്വക് ഏവ   = തൊലി തന്നെ
പരിദഹ്യതേ ച= വെന്തു നീറുന്നു
അവസ്ഥാതും = ഉറച്ചുനിൽക്കാനും
ന, ശക്നോമി = ഞാൻ ശക്തനാകുന്നില്ല
മേ മന: = എന്റെ മനസ്സ്
ഭ്രമതി  ഇവ  ച   = ഭ്രമിക്കുന്നതായും തോന്നുന്നു.


          ശ്ലോകങ്ങൾ: 11 - 21

          ശ്ലോകങ്ങൾ: 31 - 39